Nicky’s escaperoom vanuit het perspectief van een Planetree coördinator. Jeroen Thomas 

Het verder ontwikkelen van de escaperoom tot een volwaardige mensgerichte vorming voor collega’s en externen was de eerste opdracht bij mijn start als Planetree coördinator. 

Het speltechnische luik van de escaperoom, dat was ontwikkeld op basis van ervaringen van patiënten in ons ziekenhuis, stond bij mijn start helemaal klaar. Waar we nog naar zochten was een vormingskader dat toeliet om over de ervaringen van de escaperoom te reflecteren. Samen met collega’s van op de werkvloer zijn we aan de slag gegaan om dit uit te werken. 

Het vertrekpunt hierbij was dat Nicky zowel voor collega’s uit de zorg als voor collega’s uit de zorg ondersteunende diensten een meerwaarde zou zijn. We kozen ervoor om de escaperoom zo aan te bieden dat collega’s uit de zorg samen met collega’s uit de zorg ondersteunende diensten kunnen deelnemen. Dit had wel enkele gevolgen voor ons aanbod. 

OPBOUWEN VAN EEN VERTROUWENSBAND TUSSEN COLLEGA’S

Er moest aandacht zijn voor het opbouwen van een vertrouwensband tussen collega’s die elkaar in het beste geval enkel al eens gekruist waren in de wandelgangen. We zijn immers een (middel)groot ziekenhuis van 1200 collega’s. De kans dat je iedereen kent is dus niet zo groot. 

Daarnaast moesten we er ook voor zorgen dat informatici, keukenpersoneel, personeel van de technische diensten, zich ook gemakkelijk konden inleven in de ervaringen van een afdeling. 

HOE BEHOUD JE EEN MENSGERICHT PERSPECTIEF TE MIDDEN VAN DE HECTIEK?

Daarom kozen we ervoor om na een introductieronde een heuse verpleegpost, inclusief ‘mensgerichte posters’ in huisstijl, na te bouwen. Hierin worden de collega’s kort voor het betreden van de escaperoom ondergedompeld in de drukke ervaring op een afdeling. Uit de feedback van de deelnemers blijkt dat dit toch pittige 15 minuten zijn. Hoe behoud je een mensgericht perspectief te midden van de hectiek? Het is een vraag die we steeds terug te horen krijgen. Velen merken door de geacteerde drukte onze ‘mensgerichte posters’ nauwelijks op. 

Na deze ervaring is het tijd voor het echte werk: de escaperoom zelf. We kozen ervoor om onze escaperoom in Asster in een permanente ruimte in te richten. Op deze manier kunnen we erg goed de ervaringen van patiënten in een ziekenhuis omgeving overbrengen op onze deelnemers.

Nadat Nicky jou en je team een uurtje op sleeptouw heeft genomen, vinden bijna alle deelnemers de oplossing van de slotpuzzel. Als je dan polst naar de emotie van het moment, dan hoor je dikwijls terug dat het toch overweldigend is. 

HET MOMENT OM EEN BRUG TE SLAAN NAAR DE ERVARING VAN DE PATIËNTEN IN OPNAME

Het is een mooi moment om een bruggetje te maken naar de ervaring van patiënten in opname. Voor hen is zo’n opname in de GGZ ook overweldigend. Wat moeten zij zich bij zo’n afdeling voorstellen? Hoe ziet de therapie er uit? enz. En deze ervaringen komen bovenop hun persoonlijke psychische kwetsbaarheid van dat moment.

Na deze duiding overlopen we stap voor stap de puzzels van de escaperoom. Waarom werden ze door onze ervaringsdeskundigen aangehaald en weerhouden in de escaperoom? Wat kunnen wij ervan leren op onze afdeling of dienst? Het zijn machtige uitwisselingen die er dan tot stand komen tussen afdelingen en diensten.

Ik herinner me een prachtige getuigenis van een collega van de technische dienst die geïnteresseerd aangesproken werd door een 12 jarige patiënt toen hij in zijn kamer een herstelling uitvoerde. De patiënt vertrouwde hem aan het einde van zijn werkzaamheden toe dat hij de volgende dag jarig was. Het gesprekje liet mijn collega niet los en hij besloot ’s avonds een mooie verjaardagskaart te kopen. Blijkbaar heeft die kaart gedurende de vrij lange opname periode van die jongen op een prominente plek van zijn nachttafel gestaan.

Prachtig als je dan mag meemaken hoe collega’s uit de zorg hun waardering uitspreken aan mijn collega van de technische dienst.

Een andere mooie uitwisseling ontstond tussen onze ervaringsdeskundige, die soms mee de escaperoom begeleidt, en een collega van het onderhoud. De collega van het onderhoud vertelde hoe belangrijk ze het vond om iedereen gedag te zeggen tijdens haar ronde. Zowel collega’s als patiënten. Ze vroeg zich voorzichtig af of dit wel zo’n goed idee was.

De tranen stonden in haar ogen toen ze van de ervaringsdeskundige de bevestiging kreeg dat zo’n ‘goede morgen’ op bepaalde momenten in zijn opname het enige lichtpuntje van de dag was. 

We eindigen onze escaperoom steeds met de uitnodiging om de ervaringen van de escaperoom op een persoonlijke postkaart neer te schrijven. Deze kaart wordt dan enkele maanden later via de interne briefpost verdeeld onder de deelnemers. Uit de feedback geeft 94% de vorming Nicky’s escaperoom een cijfer van 7 of meer op 10. Naast deze mooie feedback merk ik vooral ook dat de ervaringen met Nicky collega’s aanzetten om anders te gaan kijken naar de zorg  of de service (diensten) die ze geven. Zo weet ik dat een aantal afdelingen anders zijn gaan kijken naar hun afdelingsregels. 

Wil je weten wie Nicky is? Kom het gerust samen met ons ontdekken!